De kuiten beginnen te protesteren
Door: René
Blijf op de hoogte en volg René, Paul & Johan
22 September 2010 | Frankrijk, Olmeto
Vandaag stond de wandeling naar Olmeto op het programma. Volgens B&B zou het een relatief makkelijke tocht worden (volgens mij vinden deze twee doorgewinterde wandelaars elke tocht makkelijk).
Op hun aanraden hebben we de eerste vijf kilometer in een taxi afgelegd. Deze eerste kilometers zouden we langs de route nationale moeten lopen en dat is gevaarlijk en niet leuk.
Om tien uur stonden we klaar en bracht de taxi ons naar het startpunt van de route.
En wat een startpunt was dat. We begonnen met een steile helling van misschien wel 10 graden. Als je lichaam nog niet in de klimstand staat, dan protesteren de kuiten luidkeels en in de wetenschap dat we nog heel veel zouden moeten klimmen, was dit geen prettig begin.
De eerste anderhalf uur hebben we geklommen naar 360 meter. En dan niet over goed begaanbare paden, maar over rotsen en door geulen. Omdat de zon zich al vroeg liet zien, gutste het zweet van ons lichaam. Wat een lol!?
Onderweg kwamen we een boom tegen die zich over het pad had laten vallen. Geen doorkomen aan. Wij, de stoere Hollanders, hebben deze boom met onze blote handen een kopje kleiner gemaakt en het pad weer toegankelijk gemaakt voor wandelaars. Zo leveren ook wij onze bijdrage aan het wandelen op Corsica
Paul en ik kunnen in deze korte verhaaltjes niet goed uitleggen hoe we tijdens de tochten moeten afzien. Elke keer dat we weer een col genomen hebben gaat ons hart tekeer alsof we vijf keer achter elkaar de honderd meter sprint hebben gelopen. We nemen natuurlijk van tijd tot tijd rust, maar dat neemt niet weg dat we voor ons gevoel af en toe een bovenmenselijke inspanning moeten leveren.
Het gevoel als je dan op je eindbestemming aankomt is er een van uitputting, maar ook van trots, dat we ook deze dag weer hebben weten te bedwingen.
Vanavond slapen we in een klein, authentiek hotel in Olmeto. Morgen gaan we naar Burgo. Dit wordt een enorm zware tocht, over de bergen, met weer heel veel beklimmingen.
Nog één dag en dan hebben we het gehaald. Drie relatief ongeoefende lopers die een topprestatie hebben neergezet.
Na Burgo, gaan we op vrijdag met de bus terug naar Ajaccio om daar vrijdagmiddag en zaterdag te wachten op onze terugvlucht.
We blijven schrijven.
René
Op hun aanraden hebben we de eerste vijf kilometer in een taxi afgelegd. Deze eerste kilometers zouden we langs de route nationale moeten lopen en dat is gevaarlijk en niet leuk.
Om tien uur stonden we klaar en bracht de taxi ons naar het startpunt van de route.
En wat een startpunt was dat. We begonnen met een steile helling van misschien wel 10 graden. Als je lichaam nog niet in de klimstand staat, dan protesteren de kuiten luidkeels en in de wetenschap dat we nog heel veel zouden moeten klimmen, was dit geen prettig begin.
De eerste anderhalf uur hebben we geklommen naar 360 meter. En dan niet over goed begaanbare paden, maar over rotsen en door geulen. Omdat de zon zich al vroeg liet zien, gutste het zweet van ons lichaam. Wat een lol!?
Onderweg kwamen we een boom tegen die zich over het pad had laten vallen. Geen doorkomen aan. Wij, de stoere Hollanders, hebben deze boom met onze blote handen een kopje kleiner gemaakt en het pad weer toegankelijk gemaakt voor wandelaars. Zo leveren ook wij onze bijdrage aan het wandelen op Corsica
Paul en ik kunnen in deze korte verhaaltjes niet goed uitleggen hoe we tijdens de tochten moeten afzien. Elke keer dat we weer een col genomen hebben gaat ons hart tekeer alsof we vijf keer achter elkaar de honderd meter sprint hebben gelopen. We nemen natuurlijk van tijd tot tijd rust, maar dat neemt niet weg dat we voor ons gevoel af en toe een bovenmenselijke inspanning moeten leveren.
Het gevoel als je dan op je eindbestemming aankomt is er een van uitputting, maar ook van trots, dat we ook deze dag weer hebben weten te bedwingen.
Vanavond slapen we in een klein, authentiek hotel in Olmeto. Morgen gaan we naar Burgo. Dit wordt een enorm zware tocht, over de bergen, met weer heel veel beklimmingen.
Nog één dag en dan hebben we het gehaald. Drie relatief ongeoefende lopers die een topprestatie hebben neergezet.
Na Burgo, gaan we op vrijdag met de bus terug naar Ajaccio om daar vrijdagmiddag en zaterdag te wachten op onze terugvlucht.
We blijven schrijven.
René
-
22 September 2010 - 16:32
Petra:
Wat zijn jullie drieën een kanjers.Straks heerlijk eten hoop ik en daarna goed rusten voor de laatste tocht. Ik ben benieuwd naar alle foto's.
Heel veel liefs en zal morgen extra aan jullie denken. -
22 September 2010 - 16:40
Popco:
wooow haha is zo te zien wel zwaar, maar toch de moeite waard. school begint nu eindelijk wat te worden want ben eindelijk bezig met dingen maken en met verschillende projecten zoals jullie dus jullie "project" hebben om deze wandeling af te maken. ik hoop dat ondanks het zwoegen en klimmen en dalen en rusten dit toch een trip is die jullie niet gouw zullen vergeten en mooie uitzichten gezien hebben (nu ik dit schrijf vraag ik me af of dit klopt) oowja nog wat (voor paul alleen) ik heb weer een lekkeband gereden en er ligt weer een nieuwe binnenband in alleen deze hadden ze niet dus ik moest een dag wachten maar het achterwiel kwam er gewoon af met de kruissleutel uit de suzie.
tot snel
greetz Popco -
22 September 2010 - 18:16
Priss:
Hoi,
Hoewel de bult in Doesburg vast niet zo stijl is, is hij toch aardig stijl heb ik deze week gemerkt.
En voortaan wel de route volgen anders lopen jullie weer om.
Deze week best wel veel SO'S Frans, Engels heb ik achter de rug voor Frans een 9 en de rest weet ik nog niet.
Ik ben trots op jullie de stoere Hollanders.
Gelukkig komen jullie zaterdag weer terug.
Xxxx -
22 September 2010 - 18:37
Jenny:
Ik vind het super stoer wat jullie aan het doen zijn. Wij zijn hier dan ook wel trots op jullie.
Vandaag aan jullie gedacht het was hier maar 24 graden en heerlijk weer. Lekker in de tuin gezeten en nu een lekker stukje appeltaart eten, gemaakt van onze eigen appeltjes uit eigen tuin.
Ik wens jullie heel veel succes met de laatste etappe en tot snel. -
22 September 2010 - 20:13
Marleen:
Hai hai.
Ik wist niet dat de toppers ook op Corsica zijn....!! Het zingen zal jullie niet zo goed af gaan, maar het klimmen en dalen des te beter.Als je jullie verhalen zo leest kun je alleen maar ontzag hebben voor jullie.Toppie. En Peet, mij kun je er niet warm voor krijgen, wandelen.. leuk, maar zo heftig.., nee.Nou mannen, nog effe de schouders eronder voor de laatse wandeling en jullie kunnen uitrusten en genieten. Dikke kus.
-
23 September 2010 - 16:09
Wolly:
Waarschijnlijk zit jullie laatste trip er nu op.
Sorry ik ben soms wat traag in reageren. Maar een super prestatie. Als de dames ook zoiets willen wil ik jouw plekje wel opvullen Marleen.
Het lijkt me geweldig. Twee weken geleden heb ik schiermonnikoog rondgewandeld. Dat is niets hierbij vergeleken. Klasse mannen. En geniet van jullie twee wacht c.q. rust dagen.
Gr Wolly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
