Appeltje eitje

Vandaag hebben we een etappe die, volgens Bertrand, makkelijk te doen moet zijn. De route gaat voornamelijk naar beneden. Hoewel, eerst moeten we in een relatief korte afstand zo’n 100 m stijgen naar ca. 600m om vervolgens af te dalen naar zeeniveau.

Maar eerst moet er ontbeten worden en, niet onbelangrijk, de overnachting voor Donderdagavond nog worden geregeld. René had bedacht om Bertrand te vragen om dit telefoongesprek met de geselecteerde gîte te laten doen. Eerdere pogingen van Johan waren telkens op niets uitgelopen.

Zeer behulpzaam als Bertrand et Barbara zijn stemde zij hierin toe. Het bleek overigens dezelfde gite te zijn waar zij ook de nacht zouden doorbrengen. Binnen enkele minuten was alles geregeld en konden we aan het ontbijt beginnen.

Gezien de ervaringen van de afgelopen dagen en de kwaliteit van het eten gisteravond waren we vol verwachting. Helaas werden we hierin behoorlijk teleurgesteld. Op de tafel stond een mand met geroosterde plakken stokbrood, een schaaltje confiture en een schaaltje appelmoes(!). Daarbij kwamen nog een schaaltje met drie plakken cake en wat koekjes, drie glaasjes jus d’orange en koffie of thee naar keuze.

De schaal met koekjes en cake hebben we in een plastic zak gedaan voor onderweg en we hebben ons “verwend” met het gortdroge stokbrood met mierzoete confiture. Iets meenemen voor een picknick was volgens de eigenaar niet nodig, aan het strand was genoeg te krijgen. En dat strand zouden we na zo’n tweeënhalf uur bereiken.

Om negen uur trokken we de deuren van het hotel achter ons dicht en maakten we ons op voor de eerste klim van de dag. Hoewel deze natuurlijk niet van het kaliber was van de eerste dag hadden we hier toch een stevige kluif aan. Wel uitermate handig bleek de beschrijving van onze Franse vrienden, de bewegwijzering vandaag was absoluut beneden de maat. Waar we de afgelopen dagen bijna zonder problemen zonder kaart konden lopen, hadden we vandaag de beschrijving én de kaart hard nodig.

Na de beklimming kon het afdalen beginnen. Dat klinkt makkelijker dan het in de werkelijkheid is. Een paar keer kwamen we bij een afdaling die redelijk steil was bezaaid met losse keien en grind. Gelukkig werden ze elke keer zonder ‘schade’ door ons genomen. En na inderdaad 2,5 u kwamen we aan bij het strand. De strandtent werd door ons gespot en …. bleek gesloten. Dus begonnen we met de meegenomen cake en koekjes.

Op dat moment kwamen ook Bertrand et Barbara aan op het strand. Zij wisten van onze “bevoorradingsproblemen” en meteen dook Barbara in haar rugzak. Allereerst brak zij een stuk stokbrood af van haar eigen voorraad. Gaf ons een sinasappel en een tomaat zodat we niet met een lege maag verder hoefden. Samen met het bruine brood dat we nog bij ons hadden konden we zo toch nog een maaltijd samenstellen.

De laatste klim en afdaling naar Porto Pollo waren zwaarder dan we gedacht hadden. Ook deze afdaling vergde volledige concentratie elke gedachteloze stap werd immers genadeloos afgestraft met een glijpartij. Om 14:00 u konden we ons melden bij ons hotel. Na een korte rustpauze zijn we nog even naar het strand geweest en hebben we gezwommen in zee. Hoewel het ons vandaag aan de zon heeft ontbroken was de temperatuur nog steeds zeer aangenaam. Na het douchen heb ik me achter het toetsenbord gezet om jullie op de hoogte te houden van onze verrichtingen. Straks zoeken we een tentje om, samen met Bertrand et Barbara te gaan eten. Het verslag daarvan én de wandeling van morgen krijgen jullie, als er internetverbinding is, morgen van René.