De eerste dag zit erop

Zo'n eerste dag moet eigenlijk alles goed gaan. Als er iets mis gaat, een lekke band, vertraging met het vliegtuig, dan drukt dat meteen een stempel op de dag.

Vandaag ging bijna alles goed. We vertrokken op tijd uit, onderweg hadden we geen oponthoud en we kwamen stipt op tijd bij de lang parkeerplek aan die Johan had gereserveerd. Je constateert dan dat verwachting en werkelijkheid soms mijlenver uit elkaar liggen. Johan had verwacht op een goed onderhouden parkeerterrein of een parkeergarage uit te komen. In werkelijkheid belandden we op een tot parkeerterrein omgebouwd industriegebied. Iemand had kennelijk wat geld over en heeft een verlopen plek op een industriegebied gekocht. Vervolgens heeft hij daar een parkeerplaats van gemaakt. Kost niet veel en levert heel wat op. Zorg ervoor dat er een shuttlebusje rijdt en klaar ben je.

We kwamen ruim op tijd aan op de luchthaven van Brussel en na een paar uur wachten,die overigens snel omgingen, vertrok ons vliegtuig, een AVRO (nooit van gehoord, wij hadden liever VPRO),op tijd richting Ajaccio.

Op het moment dat wij de boarding pas hadden ingeleverd en de slurf inliepen, keek Paul verschrikt naar mij en zei: ik heb mijn jack vergeten mee te nemen bij de koffiebar. Jammer, de terugweg was afgesloten en Paul moet het de komende dagen zonder jack doen.

Anderhalf uur later naderden wij Corsica, toen de chauffeur van het vliegtuig, in de wandelgangen ook wel piloot genoemd, omriep dat we 10 minuten moesten rondcirkelen vanwege weersomstandigheden. Hoezo weersomstandigheden. Wij hadden zon besteld.


Na de landing bleek het zwaar bewolkt en regenachtig. De temperatuur was wel aangenaam, maar wat koop je daar voor als het regent. Gelukkig bleef het bij een bui en konden we de beginnen met de voettocht naar onze eerste overnachtingsplek.

Twee en een half uur later waren we bij het hotel, maar niet dan nadat we verkeerd waren gelopen.
Een oud behulpzaam vrouwtje hielp ons. Bij de herberg links af, over de brug en dan 500 meter lopen.

Het werkte. De oprit naar het hotel deed ons bijna de das om, een enorm steile heuvel op en buiten adem aankomen bij een receptie die gesloten was.

De receptioniste was snel opgetrommeld en heeft ons naar onze kamer begeleid. Een ruime driepersoonskamer met douche en bad.
Nee, we zitten niet in zo'n luxe hotel. Het heeft meer weg van een appartementencomplex uit het Oostblok van voor de val van de muur. We hoeven hier maar één nacht te blijven en morgen gaan we echt op pad.

Ik weet niet wanneer een van ons weer een verhaaltje kan achterlaten op de site, maar zodra het lukt melden we ons weer.