Spraakverwarrend

De Maandag sluiten we af in Hotel Belvedere in Coti Chiavari, een heerlijk hotel met een werkelijk schitterend uitzicht op zee. Wat een tegenstelling tot de minicamping die we vanochtend verlieten. Overigens niets ten nadele van de charme van ons verblijf aldaar, maar dit is toch van een heel andere orde. We hebben in onze kamer de beschikking over: een klapbed, een eenpersoonsbed en een twijfelaar. In eerste instantie wordt mij de twijfelaar toebedeeld, terwijl Johan (de langste van het stel) met de voeten buitenboord op het eenpersoonsbed ligt. Omdat Johan diagonaal wel in de twijfelaar paste hebben we dat dus maar omgedraaid.

Zoals jullie hebben kunnen lezen was René weer aan het socialiseren geslagen tijdens het diner op de minicamping en de “gevolgen” hiervan waren ook vandaag nog duidelijk merkbaar. Het Franse stel dat naast hem aan tafel had gezeten verbleef ook in hetzelfde hotel en dus werd besloten om gezamenlijk te gaan dineren.

Het werd een zeer geanimeerde avond waarin Frans, Engels, Nederlands en van alles wat daarop leek werd gebruikt om over van alles en niets te praten. Het Franse stel bleek zeer bereisd en had zodoende veel te vertellen. Ook over de route die we nu liepen wisten zij het een en ander. De organisatie die hun boekingen en hun bagage handelden had hen voorzien van allerhande documentatie. René is dan ook druk bezig geweest op hun beschrijving van de route van dinsdag over te nemen, het hotel had geen kopieermachine.

Al met al een hele gezellige avond gelardeerd met prima eten. De hoofdmaaltijd bestond uit gevogelte. Gezien het formaat en het feit dat het beestje zo ontzettend doof bleek hebben we geconcludeerd dat het een kwartel moest zijn. Het Engels van de Fransen was niet toerijkend om ons duidelijk te maken wat het nu precies was.

Aan het eind van de avond hebben we telefoonnummers uitgewisseld. D.w.z. René heeft nu het nummer van Bertrand et Barbara en zij van hem. Morgenavond treffen we elkaar weer in Porte Pollo. Omdat zij verblijven in een ander hotel was de uitwisseling noodzakelijk.

Om een uur of tien vertrekken we naar de kamer, maar niet voordat we nog even genoten hebben van het uitzicht op de lichtjes van Ajaccio, ons vertrekpunt van dit avontuur.