Een onvergetelijke avond

Deze dag begin ik met een terugblik naar gisterenavond, want we maken dingen mee, die je waarschijnlijk alleen tijdens zo'n wandelvakantie kunt meemaken.

We hadden tegen de baas van de minicamping gezegd dat we ook graag iets wilden eten, diner dus. Hij verwachtte ons om 19:30 aan tafel, maar er was in geen velden of wegen een eetgelegenheid te zien. Het dorpje bestaat uit een paar Gîtes, een Epicerie en de minicamping.

Om half acht waren wij present. Binnen in de ruimte naast de epicerie was een grote tafel neergezet en om de tafel stonden alle mensen die op dat moment in de gîtes of op de minicamping logeerden. Een aantal van hen liepen net als wij de Mare-e-Monti sud, anderen reisden met de motor het eiland over. Het was een gevarieerd gezelschap met mensen uit Frankrijk, Nederland en Schotland.

Wat onwennig schoven wij aan aan de tafel, maar al snel ontstond er een geanimeerde sfeer. Toen de baas van het spul de maaltijd uit de keuken toverde, kwam de avond pas echt goed op gang. Het was net alsof je met een heel groot gezin aan tafel zat. Ik heb een leuk gesprek gevoerd met de Fransman die naast me aan tafel zat, zijn vrouw sprak een beetje Engels en vertaalde wat ik zei. Hij gaf een paar goede tips voor de volgende dag en stak ons een hart onder de riem door te melden dat de eerste etappe die wij hebben afgelegd, verreweg de zwaarste zou zijn. De eerste etappe ging alleen maar bergopwaarts, naar bijna 900 meter. De komende dagen blijven we op zo’n 600 meter lopen.

We hebben een heerlijke maaltijd gehad en het was nog gezellig ook. Daarna hebben we heerlijk geslapen in onze tenten. Ik had een belendende tent geconfisqueerd zodat we allemaal een eigen slaapplaats zouden hebben. Johan en Paul in de grote tent, ik in de kleine tent.